“Wat is daarop uw antwoord?”
Waarop volgt – als het goed is – “Ja, ik wil”. En dan ben je getrouwd. Wat betekent trouwen eigenlijk voor ieders vermogen? Dat is weerbarstige materie. En bepaald niet romantisch. Maar wel belangrijk. Je moet daar als echtpaar in elk geval één keer goed over hebben nagedacht.
Vanaf 2018 bestaat er een nieuwe wettelijke gemeenschap van goederen.
Die ziet er als volgt uit:
voorhuwelijks niet-gezamenlijk vermogen blijft privé;
voorhuwelijks gezamenlijk vermogen, wordt gemeenschappelijk;
verkrijgingen uit giften en erfenissen tijdens het huwelijk blijven privé;
wat verder tijdens het huwelijk wordt verkregen, wordt gemeenschappelijk.
Wil je als echtpaar dat alles wat je bij het aangaan van het huwelijk bezit, gezamenlijk vermogen wordt (een “ouderwetse” gemeenschap van goederen dus), dan moet je dat uitdrukkelijk in de huwelijkse voorwaarden bepalen. U leest het goed: wie in gemeenschap van goederen wil trouwen, moet huwelijkse voorwaarden maken.
Op zich is de theorie dus vrij eenvoudig: het vermogen dat je voor het huwelijk al had, blijft privé en alles wat je gedurende het huwelijk verwerft valt in de gemeenschap. Onderschat alleen het belang van het bewijsrecht niet! Hoe zit dat?
Bij het einde van het huwelijk valt alleen vermogen buiten de huwelijksgemeenschap waarvan je het privé-eigendom kan bewijzen. Zonder dat bewijs wordt het betreffende goed (de auto, de bank, de kunst, de Playstation) geacht gemeenschappelijk te zijn. Bewijsrechtelijk is gemeenschappelijk vermogen dus eigenlijk de hoofdregel! Het is daarom raadzaam om al bij aangaan van het huwelijk vast te leggen wat van wie is en gedurende het huwelijk goed bij te houden wie wat koopt.
Tenslotte nog zo’n instinker: het periodiek verrekenbeding. In veel huwelijkse voorwaarden is zo’n beding opgenomen. Kort gezegd betekent dat de echtelieden eerst naar rato van hun inkomen bijdragen aan de gezamenlijke kosten en wat over is (wat wordt gespaard) wordt onderling verdeeld. Dit gebeurt – als het goed is – jaarlijks. Op deze manier verschuift er elk jaar wat gespaard vermogen van de “rijke” partner naar de “arme” partner.
De ervaring leert dat – bewust of onbewust – dit jaarlijks verrekenen nogal eens achterwege wordt gelaten. Dat kan grote gevolgen hebben. Als niet wordt verrekend, blijft er dus vermogen achter bij de “rijke partner”. Is die partner bijvoorbeeld ondernemer en gaat die failliet, dan kunnen de schuldeisers zich dus op (veel) meer vermogen verhalen dan als wel elk jaar verrekend was. Ook bij echtscheiding kan een niet uitgevoerd verrekenbeding tot vervelende verrassingen leiden. Als niet is verrekend moet bij echtscheiding namelijk worden afgerekend alsof er een gemeenschap van goederen was.
Kortom: bent u een verrekenbeding overeengekomen? Voer dat dan ook uit. Uw accountant of belastingadviseur kan en wil u daar ongetwijfeld graag bij helpen.
